Λαμπρή στο χωριό.

Τα λουλούδια δίπλα τα λέμε Λάζαρους και βγαίνουν τέτοια εποχή, στα χωράφια του χωριού μου εκτός από λαλέδες φύτρωνα και οι λάζαροι.Πάντα μου θυμίζουν το Πάσχα στο χωριό μου.



Σήμερα θα γράψω για τις προετοιμασίες που γινόντουσαν στο χωριό μου εν αναμονή της Λαμπρής.
Οι νοικοκυρές συνήθως ασβέστωναν το σπίτι και το καθάριζαν από γωνιάς.
Την μεγάλη βδομάδα ζύμωναν ψωμιά έφτιαχναν κουλούρια και οπωσδήποτε τις φλαούνες (οι φλαούνες φτιάχνονται από ζυμάρι και για τη γέμιση βάζουν τυρί ειδικά φτιαγμένο για τις φλαούνες, αυγά , δυόσμο και προαιρετικά σταφίδες,το ζυμάρι μερικοί το γλυκαίνουν)
Μερικοί χωριανοί είχαν στην αυλή τους φούρνο και έτσι οι νοικοκυρές κανόνιζαν με αυτόν που είχε φούρνο για να ψήσουν τα ψωμιά τους τα κουλούρια και τις φλαούνες όλοι με τη σειρά.
Εμείς τα παιδιά μαζευόμασταν εκείνες τις μέρες και παρακολουθούσαμε την όλη διαδικασία ,όταν δε είχαμε φτιάξει κουλούρα με ζυμάρι ή καλάθι με ζυμάρι και στη μέση είχαμε βάλει κόκκινο αυγό, ε τότε περιμέναμε πως και πως να ψηθεί για να καμαρώσουμε τα επιτεύγματα μας.
Ήταν μια όμορφη διαδικασία το ψήσιμο, σχεδόν όλο το χωριό βρισκόταν στο πόδι για να έχουν όλοι έτοιμα όλα αυτά που έπρεπε να γίνουν πριν την μεγάλη μέρα ,τη Λαμπρή.

Τη Μεγάλη Πέμπτη από νωρίς στολίζαμε τον επιτάφιο ,θυμάμαι που γυρνούσαμε όλο το χωριό, μιας και όλοι είχαν κήπο με λουλούδια για να μας κόψουν λουλούδια για τον επιτάφιο.
Όλοι μας έκοβαν και το βράδυ τα λουλούδια τους βρισκόντουσαν πάνω στον επιτάφιο.
Επίσης τη Μεγάλη Πέμπτη βάφαμε και τα αυγά ,Τότε τα αυγά τα βάφαμε όλα κόκκινα και πολλές νοικοκυρές αγόραζαν ρίζες που όταν τις έβραζαν έβγαζαν κόκκινο χρώμα και με αυτό έβαφαν τα αυγά.
Εκτός από τα αυγά της κότας προμηθευόμασταν και αυγά από γαλοπούλα και αυγά φαραώνας που ήταν πολύ πιο ανθεκτικά στο τσούγκρισμα από αυτά της κότας.
Τη Μεγάλη Παρασκευή τρία κορίτσια ντυνόντουσαν μέσα μέσα στα μαύρα και όταν ο παπάς έλεγε έρανο τον τάφο.... η μια πετούσε λουλούδια γύρω από τον επιτάφιο και οι άλλες δυο έραναν με ροδόσταγμα.
Το Μεγάλο Σάββατο όλο το δάπεδο της εκκλησίας στρωνόταν με μικρά κλαδιά από μιρσίνια και τη νύκτα της Ανάστασης απέναντι από την εκκλησία άναβαν μια μεγάλη φωτιά που στο τέλος καίγανε τον Ιούδα.
Όλοι οι χωριανοί μαζευόμασταν για να ακούσουμε τον καλό λόγον ,Καλόν λόγο λέμε όταν ο παπάς πει(την ανάσταση σου χριστέ άγγελοι υμνούσιν εν ουρανείς...)
Ήταν μέρες όμορφες μέρες αγάπης μέρες που δεν θα ξαναζήσουμε με όλη αυτή τη διαδικασία. Ήταν μέρες που πάντα θα τις θυμόμαστε με νοσταλγία και πόνο ,πόνο γιατί μας τις στέρησαν άγρια με το έτσι θέλω.
Ευχομαι σε όλους ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ.