Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου 2011

xωρίς λόγια!


Πρώτη σειρά από αριστερά 
Νίκη του Φανή
Χρίστα του Λεωνίδα
Μυρούλλα του Κυριάκου
Ανδρούλλα Καρκώτη
Χριστίνα Αντωνιάδου
Μάρω Βασιλείου
Κούλλα Κανέζου(Θεός συγχωρέσει τη)
Σκευούλα Κατσάρη
Πρώτη σειρά αγόρια από αριστερά
Αντρος του Αρέστη

Αντρος του Σολωμού
Αντρος Παπαγγελοδήμου
Κυριάκος του Βασίλη

Γιώρκος του Αντρέα(Ευρώπης)
Γιαννάκης Αντωνιάδης
Γιώρκος Παραγιάλης
Στελλάκης του Λούκα
Αγόρια πάνω σειράς από αριστερά 
Σάββας Βελισσή( Θεός συγχωρέσει τον)
Αντωνάκης του Κώστα
Αντρος Κλεάνθους
Τάσσος Ευσταθίου
Αντρος του Νίκου
Χριστάκης του Πετρή
 

Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2011

Ο νέος πρόεδρος του χωριού μου!

Με μεγάλη μου ΧΑΡΑ έμαθα ότι ο συγχωριανός μας και πολυαγαπημένος γείτονας μου Ανδρέας Βασιλειάδης (ο Αντρίκος ,ο γιος της θκειας μου της Ελένης και του μακαρίτη του θκειού μου του Βασίλη) εφκήκε πρόεδρος του χωρκού μας.Μπράβο σου και συγχαρητήρια  Αντρίκκο μου, έφκαλε το χωρκό μας ότι καλύτερο είχε.Που μέναν ότι θέλεις !.Τζιαι  εγιω προς το παρόν  έβαλα μια φωτογραφία της γειτονιάς μας !

Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2011

Μαθητές του Μόρφου



 Σε αυτές τις φωτογραφίες υπάρχουν χωριανοί μας ο Ενα ς ειναι ο Δημήτρης της Ελένης και του Βασίλη  και ο άλλος ο Κόκος του Αχιλλέα!Δεν αναγνώρισα κάποιος άλλον!

Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου 2011

Ευχές!

Εύχομαι στους 2 υποψήφιους  για  την προεδρία του χωριού μας καλή επιτυχία!

Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 2011

Τα λασάνια

Έχω ξαναγράψει για το σχολείο του χωριού μου αλλά σήμερα θα ξαναγράψω αφού μου το ζητά ο συγχωριανός μου!
 Όταν πήγαινα εγώ σχολείο τη δεκαετία το 60  είχαμε δυο αίθουσες διδασκαλίας και δυο δασκάλους.
Η κάθε αίθουσα είχε τρεις τάξεις συνήθως η πρώτη ήταν με την έκτη και την πέμπτη ή  την τετάρτη δε θυμάμαι ακριβώς σε άλλη ανάρτηση είχα γράψει λεπτομέρειες για το εσωτερικό των τάξεων αλλά και για το προαύλιο .
Και ενώ είχα αναφερθεί σε όλα όσα είχε η αυλή του σχολείου ,είχα ξεχάσει να γράψω για τα λασάνια,τους μικρούς κήπους από λαχανικά που οι δάσκαλοι μας έδειχναν πως να φυτεύομαι σπόρια και να έχουμε λαχανικά και πως να τα φροντίζουμε.
Αυτό το (μάθημα) που στην ουσία δεν ήταν μάθημα  το έκαναν οι μεγάλες τάξεις.
  Στη μια μεριά της αυλής ο δάσκαλος έβαζε και σκάλιζαν κάμποσο χώρο και μετά το μοίραζε σε ομάδες των δυο ατόμων όπου και φύτευαν ,μαρούλια σπανάκι,κρεμμυδάκια μαϊντανό και ίσως κάποια άλλα που δε θυμάμαι τώρα.Αυτά τα λαχανικά τα παιδιά που τους είχε μοιραστεί ο τόπος   ήταν υπεύθυνα να τα ποτίζουν και να τα ξεχορταριάζουν  μέχρι να μεγαλώσουν.
 Ήταν μια εμπειρία στη μαθητική μας ζωή.
Έχω την εντύπωση ότι οι δάσκαλοι μαζεύαν και τα λαχανικά τους!

Παρασκευή 7 Οκτωβρίου 2011

Τα δεντρά του χωρκού τζιαι τα κοπελλούθκια

Σήμερα θα γράψω για ορισμένα δέντρα στο χωριό  μας  που εμεις τα παιδιά   (κλέβαμε )τους καρπούς τους.
 Ως γνωστό το χωριό μας παρήγαγε πορτοκάλια και τα Καλοκαίρια μερικοί έβαζαν και ποστάνια.
  Από αυτά τα φρούτα  σπάνια απλώναμε το χέρι να κόψουμε γιατί ήταν τόσα πολλά που δεν εθεωρείτουν (κλεψιά) βέβαια έτσι νομίζω εγώ,γιατί εκείνοι που είχαν τα περβόλια αν εθωρούσαν κανένα να κόφκει κανένα πορτοκάλλι ήταν να πουν ότι τους εκλεψεν ο τάδε.
 Όμως εμας τωρά ενδιαφέρουν μας τα άλλα τα δεντρά.
  Οι  συτζιές του Γιαννουθκιού ήταν στο δρόμο στο έμπα του χωρκού ,τα ευλοημένα ήταν δυνατόν να ρέξεις τζιαι να μεν απλώσεις το σιέρι σου; μαύρα άσπρα βάρταινα ,μα νάταν μόνον τούτο; ελα που εσυναούμαστεν ούλλα τα κοπελλούθκια ,μαζί τζιαι τα αγγόνια του τζιαι εφυλάαμεν  να μεν έρτει ο  γέρος τζιαι μας βάλει του βούρου,μα εν τζιαι επούλαν τα ,αλλά εφώναζε μας άμαν μας εθώρε  γιατί τζιαμέ ήταν τζιαι το τρυφίλλι ,εμπέναμεν μέσα τα πελλοκοπελούθκια τζιαι όσο νάναι εκαμνα με τη ζημιά!
 Ο Θεός μακαρίσει τον!
  Kοντά στο σχολείο  ήταν τα άλλα  δεντρά που ορμούσαμεν  πάνω τους εμεις τα κοπελλούθκια.Ηταν οι μουραπελλιές του Κυριάκου του Αντρία ,εδώ κόβαμε όσες θέλαμε τζιαι εν μας ελαλούσε τίποτε κανένας ,η αλήθκεια εν ήταν τζιαι μέσα στο δρόμο όπως οι συτζιές! Θεός συγχωρέσει τον.
 Που τη άλλη μερκά του σχολείου τζιαι αρκετά μέσα  που το σχολείο είσιε μιαν μοσφυλιάν ,ενι ξέρω τίνος ήταν αλάσσαμεν της τα φώτα!  τζιαι τζιαμέ κατάϋρα ήταν οι ροθκιές του Γιαννακού, εκάμναν τα πιο μεγάλα τζιαι κατακότσινα ρόθκια ,επήενα με τις αγγόνισσες του τζιαι εκόφκαμεν .
  Αμαν θωρώ πουθενά ροθκιά πάντα συγκρίνω τες με τζιήνες,ενεν βρέθηκεν καμιά αντάξια τους!
Ο Θεός να τον σηγχωρέσει τζιαι τούτον.
 Αλλά τζιαι εμάς που τους  επειράζαμεν τα δεντρά τους!
  
 

Κυριακή 12 Ιουνίου 2011

Κατακλυσμός και καταβρέξιμο

Του κατακλυσμού σήμερα και οι μνήμες πολλές καταρχήν αργία για τους μεγάλους και παιχνίδι για τους μικρούς.
 Θυμάμαι που καταβρέχαμε ο ένας τον άλλο είτε με ένα ποτήρι νερό είτε  με τα ψεύτικα πλαστικά πιστολάκια (πιτσικλούθκια )
Στο χωριό μου εμείς τα παιδιά δεν χάναμε τέτοιες ευκαιρίες για παιχνίδι  και αυτη τη μέρα το παιχνίδι ήταν εντελώς διαφορετικό απ'όλες τις άλλες μέρες.
 Ήταν ιεροτελεστία καταρχήν έπρεπε να προμηθευτούμε απο τις προηγούμενε μέρες κάποιο πιστολάκι για να μην κουβαλάμε κουβαδάκια με νερό όταν θα στηνόμασταν  στη γωνία  να καταβρέξουμε τους φίλους μας!
 Κάποια παιδιά ξεπερνούσαν τα όρια και ρίχνανε νερό και σε μεγάλους, ποιος είδε το Θεό και δεν το εφοβήθη !
  Τρέχαμε σαν παλαβά όλες τις γειτονιές για να καταβρέξουμε κόσμο και  ξανά στο σπίτι ,γιατί   λουζόμασταν αρκετό νερό  και έπρεπε να αλλάξουμε και καναδυό φορές και φυσικά να ακούσουμε και τις παρατηρήσεις απο τη μάνα μας   ότι θα πουντιάσουμε και θα μας τρέχει στο γιατρό μετά.Τίποτα δεν παθαίναμε  τότε ήμασταν ένα με τη φύση  το είναι μας είχε γίνει ενα με το κρύο τη ζέστη το χώμα!
  Και όμως ήταν όμορφα χρόνια και τι δε θα έδινα για να ξαναπεράσω μια τέτοια μέρα στο χωριό μου μαζί με τους φίλους να καταβρέχουμε ο ένας τον άλλο  !
 Καλό καταβρέξιμο σε όσους ακόμα διατηρούν το έθιμο!

Τετάρτη 11 Μαΐου 2011

Παιχνίδια των παιδικών μα χρόνων

Είναι φορές που δεν ξέρω τι να γράψω,δεν έχω και ανταπόκριση και έχω διερωτηθεί πολλές φορές πως αν κάποιος  συγχωριανός έψαχνε να βρει κάτι για το χωριό του θα είχε βρει αυτό το ιστολόγιο και θα μπορούσε να πει δυο λόγια πάνω σε αυτά που γράφω,ίσως κάποια πράγματα που εγώ δε θυμάμαι.
  Σήμερα λέω να θυμηθώ  τα παιχνίδια που παίζαμε όταν ήμασταν παιδιά τα γράφω μόνο και μόνο για να μη ξεχαστούν.

  Οι γειτονιές  είναι ο καλύτερος τόπος για να παίζει ένα παιδί(εκτός από τις σημερινές)  εγώ στο χωριό μου όταν ήμουν παιδί είχα ευχαριστηθεί παιχνίδι που θα το ζήλευαν πολλά σημερινά παιδιά.
 Θα απαριθμήσω μερικά από τα παιχνίδια που παίζαμε στις γειτονιές,παίζαμε βασιλέα στην Ελλάδα νομίζω το λένε σκάλα(δεν είμαι σίγουρη αυτή τη στιγμή)
,Ο βασιλέας παιζόταν από κορίτσια και είναι το παιχνίδι όπου κάτω στο δρόμο ζωγραφίζαμε με κιμωλία ή και ένα κομμάτι ασβέστη σχήματα και με μια πέτρα πλακέ άρχιζε το παιχνίδι πάντα με το ένα πόδι (κουτσό).
  Τα  σκατούλια ήταν ένα άλλο παιχνίδι που παιζόταν και από τα αγόρια  βάζαμε μερικές πλακέ πέτρες τη μια πάνω στην άλλη  τραβάγαμε και κάποιες γραμμές για σύνορο και με μία άλλη πέτρα επίσης πλακέ σημαδεύαμε τη σωρό για να ρίξουμε όσες πιο πολλές γινόταν.(Ακριβώς τώρα την όλη διαδικασία του παιχνιδιού λεπτομερώς δε τη θυμάμαι)
 Άλλα παιχνίδια ήταν με τη μπάλα ,με τη μπάλα παίζαμε διάφορα παιχνίδια και με πιο πολλά παιδιά η μπάλα έχει τη δυνατότητα να μαζεύει πολλά παιδιά στο παιχνίδι ίσως γι' αυτό την αγαπάνε όλοι.

Το αγαπημένο μας παιχνίδι ήταν το κρυφτό τα Καλοκαίρια ,να κρυβόμαστε πίσω από τις πέτρινες βρύσες(εύκολος στόχος βέβαια να σε βρει αυτός που τα φύλαγε)αλλά όταν κρυβόμασταν μέσα στα χόρτα ήταν απόλαυση ,άντε να σε βρει μέσα στα χόρτα !
 Τα  κορίτσια είχαμε και τα πεντόβολα (τα λέγαμε εξαγιά ;) με τις μικρές στρογγυλές πέτρες και με τα χέρια γινόταν ένα πολύ ήσυχο παιχνίδι κάτω στα καλντερίμια από δυο άτομα σηνύθως.
  Τα αγόρια είχαν τα ππιριλιά(βόλους) (έπαιζα και εγώ καμιά φορά) και όταν δεν είχανε βόλους έπαιζαν με τα λιλίτσια( τα καπάκια από τις μπύρες και τις κόκα κόλεςή άλλο αναψυκτικό.

Ποιο άλλο να θυμηθώ;;;Ήταν και το περνά περνά η μέλισσα ,αυτό το παίζαμε στο σχολείο και ένα άλλο που ήταν δυο ομάδες η μια απέναντι από την άλλη και πιασμένες η καθεμιά από τα χέρια σχημάτιζαν δυο σειρές μετά η μια ομάδα διάλεγε ένα παιδί από την άλλη ομάδα και αυτό το παιδί έπρεπε να τρέξει και με δύναμη να χωρίσει την ομάδα που το διάλεξε αν δεν τα κατάφερνε να (σπάσει )την αλυσίδα από τα χέρια το κρατούσαν όμηρο αν όμως την έσπαγε έπαιρνε μαζί του  αυτούς που χώριζε από την ομάδα.
 Άλλο;;;; Καμιά φορά παίζαμε και χαρτιά!!  
 Ναι παίζαμε και σχοινάκι  ,δε θυμάμαι άλλο !
 Σας αφήνω με την ελπίδα αν θυμηθείτε εσείς κάποιο άλλο από τα παιδικά σας χρόνια να μου το γράψετε. 

Παρολίγον να ξεχάσω τις κουμπάρες που παίζαμε όλα τα κορίτσια!

Σάββατο 7 Μαΐου 2011

Γειτονιές από το παρελθόν

Στιγμές από το χωριό πριν από πολλά χρόνια
 Ο δρόμος αυτός είναι η γειτονιά του θείου μου του Ανδρέα της αδελφής μου της Κυριακούς του Κυριάκου του  που είχε το λεωφορείο του Βελισσή του Γιαννουθκιύ ,του Ευστάθιου,του Πούλλου  και του Σολομού   ,πολλοί  έχουν μακαριστεί,τα ονόματα τα έγραψα όπως τα θυμούμαι.
Στη φωτογραφία είμαι εγώ με το άσπρο φανελάκι  και η Μυρούλλα  ,τα αγόρια κάτω ξέρω ότι τα τρία είναι τα αρφοτέχνια μου ,ο Τάσος ο Γιαννής ,ο Α ντρος για τους άλλους δεν είμαι απόλυτα σίγουρη και έτσι δε γράφω. 
Κάτω στο δρόμο ήταν φασόλια ξερά νομίζω απλωμένα,τη φωτό μας την έβγαλε ο Μιχαλάκης του Κυριάκου που είχε έλθει για διακοπές από την Αγγλία.

Κυριακή 1 Μαΐου 2011

Κυριακή 17 Απριλίου 2011

Αν πατήσετε στο τίτλο πιο κάτω που λέει ( Πάσχα στο χωριό )θα δείτε την ανάρτηση.

πραγματοποίησε τα όνειρα σου: Πάσχα στο χωριό

πραγματοποίησε τα όνειρα σου: Πάσχα στο χωριό

Κυριακή 10 Απριλίου 2011

Πετραύλακα

Η Άνοιξη  μπήκε για τα καλά εδώ και εγώ έχω να γράψω για το χωριό μας από το Φθινόπωρο,καιρό τώρα έλεγα να γράψω για τα πετραύλακα και τελικά πήρα την απόφαση κουβεντιάζοντας στο φέιςμπουκ με το γιο του δασκάλου που είχαμε πριν πολλά χρόνια του κυρίου Ανδρέα Θωμά,είμαι σίγουρη πως όλοι τον θυμάστε!
  Για τους δασκάλους μας θα γράψω άλλη φορά .
   Στη περιοχή μας είχε πάρα πολλά νερά θάλεγα ότι ήταν τόπος ευλογημένος(δεν ξέρω κατά πόσο το γνωρίζαμε αυτό τότε),έτσι είχαμε πολύ πράσινο,  στο χωριό μας υπήρχαν τα περβόλια και  τα μποστάνια ,χωρίς νερό δεν θα υπήρχε τίποτα  γιατί από μόνα τους τίποτα δεν φύτρωνε ,ο κόσμος ότι φύτευε και πότιζε είχε.
 Μόνο τα χορτάρια φύτρωναν μόνα τους τα πετραύλακα όμως το καλοκαίρι ήταν χάρμα οφθαλμών,εμένα μου άρεσαν, όταν έτρεχε το νερό γάργαρο και το άκουγες μέσα στο κατακαλόκαιρο ήταν μια πνοή δροσιάς πόσες φορές δεν(δανειστήκαμε) νερό από εκεί για να ποτίσουμε τα λουλούδια μας ή να ραντίσουμε τις αυλές μας!
 Θυμάμαι που περνούσε στη μέση του χωριού  μπροστά από τα καφενεία  που καθόντουσαν οι άνδρες πίνοντας τον καφέ τους και κουβεντιάζοντας.Ωραίες εικόνες,αξέχαστες.
 Θυμάμαι που έξω ,ριζά του χωριού είχε κλειδιά  που αν τα γύριζες πεταγόταν το νερό ήταν τέλεια,τώρα απ΄'ότι μαθαίνουμε δεν έχει και τόσο νερό και τα περβόλια κοντεύουν να ξεραθούν όλα,ήδη όταν είχα επισκεφτεί το χωριό μας πολλά δεν υπήρχαν .
Τα πετραύλακα  είχαν αντικαταστήσει τα αυλάκια τα απλά ,αλλά επειδή  με τα απλά αυλάκια μάλλον χανόταν νερό έτσι  έφτιαξα τα πετραύλακα για να γίνετε το πότισμα των περιβολιών πιο σωστά χωρίς διαρροές.
  ΥΓ .Η φωτογραφία  είναι από τις αμυγδαλιές που είχαμε στο σπίτι μου.