Τετάρτη 11 Αυγούστου 2010

Ποίημα από ένα ξεριζωμένο

Αυτό τι ποίημα το έγραψε ο αγαπημένος μου συγχωριανός και γείτονας Βάσος


Σαν πουλλί και γω πετούσα
κελαηδούσα ψηλά στα κλαδιά
είχα όμως ελπίδες και ζούσα
με γαλήνη βαθιά στη καρδιά


Τώρα όμως εσβήστηκαν όλα
η καρδιά μου σαν πρώτα δεν κελαηδά
δεν κοιμάμαι προτού ξημερώσει
κι' ένας βήχας ξηρός με κρατά


Ας πεθάνω και ας ζήσει εκείνο
όπου τώρα ο Αττίλας πατά
ένα θαύμα προσεύχομαι να γίνει
να γυρίσουμε κοντά του ξανά।


Ένα μόνο ποθώ και ελπίζω
να πεθάνω μιας Μαΐου αυγή
να με θάψουν στου χωριού μου τον τάφο
που αγάπησα τόσο πολύ.

Δυστυχώς δεν πρόλαβε να γίνει αυτό που ποθούσε.
Εγώ τον ευχαριστώ που τον είχα γείτονα.