Οφτόν!!!!!!
Το οφτόν είναι ένα από τα νοστιμότερα εδέσματα στην Κύπρο αυτό το ξέρουμε όλοι οι Κύπριοι και όσοι ξένοι το έχουν δοκιμάσει.
Για τους Ελλαδίτες φίλους (καλαμαρούθκια) οφτόν λέμε το κρέας συνήθως αρνί ή κατσίκι που το ψήνουμε σε φούρνο χωριάτικο,συνήθως μικρό φουρνάκι στο οποίο μπορείς να βάλεις λίγο κρέας που αφού πυρώσεις το φουρνάκι βάζεις το κρέας σε λαδόκολλα και στη συνέχεια κλείνεις το στόμιο θάλεγα το σφραγίζεις με λάσπη μέχρι να ψηθεί καλά το κρέας.
Αυτοί που ασχολούνται ξέρουν και πόσες ώρες πρέπει να μείνει μέσα για να ψηθεί.Στο χωριό μου ακριβώς στη μέση του χωριού (μάλλον δεν ήταν τυχαία η τοποθεσία) ένας συγχωριανός μας ο Σταμπόλης έφτιαχνεν οφτό και το πουλούσε.
Όταν το έφτιαχνε το ήξερες χωρίς καν να τον δεις, όπου και να ήσουν στο χωριό μόλις άνοιγε το φουρνάκι του σε έπαιρνε η μυρωδιά,
σου έσπαγε τα ρουθούνια η άτιμη !!αλλά μη φανταστείτε ότι όλοι αγοράζαμε!Που τέτοια τύχη!!! Εκείνες τις εποχές ο κόσμος έκανε πολλά παιδιά και για να φτάσει να φάει όλη η οικογένεια έπρεπε να το αγοράσει σχεδόν όλο το φουρνάκι.Βέβαια όλο το πουλούσε, δεν έφτιαχνε και εκατό κιλά!!!
Έτσι που και που και πολύ αραιά για τη μυρωδιά και μόνο μας έπαιρνε η μάνα μας λίγο ,το άτιμο μύριζε αμέσως μόλις γινόταν.
Τώρα όπου κοιτάξεις στη Κύπρο βλέπεις φουρνάκια και βρίσκεις εύκολα οφτόν κλέφτικο, αλλά σαν του μακαρίτη του Σταμπόλη δεν νομίζω να βρει κανείς πουθενά.
Αυτά γινόντουσαν πριν το 1974 στο χωριό μου Τον Νικήτα.
Το οφτόν είναι ένα από τα νοστιμότερα εδέσματα στην Κύπρο αυτό το ξέρουμε όλοι οι Κύπριοι και όσοι ξένοι το έχουν δοκιμάσει.
Για τους Ελλαδίτες φίλους (καλαμαρούθκια) οφτόν λέμε το κρέας συνήθως αρνί ή κατσίκι που το ψήνουμε σε φούρνο χωριάτικο,συνήθως μικρό φουρνάκι στο οποίο μπορείς να βάλεις λίγο κρέας που αφού πυρώσεις το φουρνάκι βάζεις το κρέας σε λαδόκολλα και στη συνέχεια κλείνεις το στόμιο θάλεγα το σφραγίζεις με λάσπη μέχρι να ψηθεί καλά το κρέας.
Αυτοί που ασχολούνται ξέρουν και πόσες ώρες πρέπει να μείνει μέσα για να ψηθεί.Στο χωριό μου ακριβώς στη μέση του χωριού (μάλλον δεν ήταν τυχαία η τοποθεσία) ένας συγχωριανός μας ο Σταμπόλης έφτιαχνεν οφτό και το πουλούσε.
Όταν το έφτιαχνε το ήξερες χωρίς καν να τον δεις, όπου και να ήσουν στο χωριό μόλις άνοιγε το φουρνάκι του σε έπαιρνε η μυρωδιά,
σου έσπαγε τα ρουθούνια η άτιμη !!αλλά μη φανταστείτε ότι όλοι αγοράζαμε!Που τέτοια τύχη!!! Εκείνες τις εποχές ο κόσμος έκανε πολλά παιδιά και για να φτάσει να φάει όλη η οικογένεια έπρεπε να το αγοράσει σχεδόν όλο το φουρνάκι.Βέβαια όλο το πουλούσε, δεν έφτιαχνε και εκατό κιλά!!!
Έτσι που και που και πολύ αραιά για τη μυρωδιά και μόνο μας έπαιρνε η μάνα μας λίγο ,το άτιμο μύριζε αμέσως μόλις γινόταν.
Τώρα όπου κοιτάξεις στη Κύπρο βλέπεις φουρνάκια και βρίσκεις εύκολα οφτόν κλέφτικο, αλλά σαν του μακαρίτη του Σταμπόλη δεν νομίζω να βρει κανείς πουθενά.
Αυτά γινόντουσαν πριν το 1974 στο χωριό μου Τον Νικήτα.
3 σχόλια:
Άσε καλύτερα, μετά το Πάσχα, να μιλήσουμε για το οφτόν!
Φοίβο καλωσόρισες στο μπλογκ μου συμφωνώ καλύτερα μετά το Πάσχα το οφτόν.
οφτόν... όντως το ξέρουμε και τα καλαμαρούθδια και οι καλαμαρούδες... πως είναι από τα πιο νόστιμα εδέσματα της Κύπρου. Αυτό που δεν ξέρω είναι αν υπάρχει ντελίβερι να πληρώσω όσο όσο να μου στείλουν λιγάκι οφτόν κυπραίικο εδώ που ζω (βορειοδυτική Ελλάδα) γιατί με πήρε η μυρουδιά και μόνο που διάβασα το άρθρο...
Δημοσίευση σχολίου