Χαλούμια

Σήμερα θα προσπαθήσω να γράψω με τι ασχολούνταν οι συγχωριανοί μου।
Τώρα που το σκέφτομαι δεν μπορώ να πω με σιγουριά τι δουλειά ακριβώς έκανε ο καθένας γι' αυτό θα γράψω χοντρικά και μετά θα μείνω στα χαλούμια.
Στο χωριό μερικοί είχαν περβόλια πορτοκαλιές ως επί το πλείστον και το καλοκαίρι βάζανε και καρπούζια .
Επίσης οι πιο πολλές κοπέλες του χωριού δούλευαν στη ΣΟΔΕΜ που ήταν ένα εργοστάσιο συσκευασίας πορτοκαλιών κυρίως για εξαγωγή ,εκεί δούλευαν πολλές νέες γυναίκες απ' όλα τα γύρω χωριά.
Είχαμε και δυο καφενεία ,ίσως κάποιος άλλος θέλει να γράψει γι' αυτά γιατί ήταν καθαρά αντρική υπόθεση και εγώ ιστορίες καφενείων δεν ξέρω ακόμα.Tα καφενεία διέθεταν και μικρομάγαζο με διάφορα προϊόντα σούπερ μάρκετ
Το χωριό μας είχαμε και ένα λεωφορείο που μετέφερε τα παιδιά στου Μόρφου για να πάνε στο Γυμνάσιο καθώς και τις εργαζόμενες στη ΣΟΔΕΜ που ήταν ανάμεσα στου Μόρφου και στο χωριό μας.
Τα Σάββατα πήγαινε στου Μόρφου για να μεταβούν οι χωριανοί και χωριανές κυρίως για τα ψώνια της εβδομάδας από το παντοπωλείο και από τα μαγαζιά.

Αρκετοί συγχωριανοί μου δούλευαν και σε υπηρεσίες στη Λευκωσία ,Μόρφου και αλλού.
Να μην παραλείψω να γράψω ότι είχαμε και ιερέα.
Νομίζω είχαμε και έξι ;χωριανούς που είχαν κοπάδια.(δεν παίρνω όρκο για τον αριθμό) οπότε τα χαλούμια μας τα αγοράζαμε από τους ντόπιους ,πρέπει να έχω φάει απ' όλους χαλούμια και γάλα όξινο(γιαούρτι) , όλοι φτιάχνανε ωραία χαλούμια αλλά σαν τα χαλούμια και το γιαούρτι,της κοντογειτόνισσας μουτης Ελεγκούς του Πολλή  και ας με συγχωρήσουν οι άλλες χωριανές (νομίζω οι πιο πολλές εμακαριστήκαν) εν το έκαμνε καμιά έτσι νόστιμο , μέσα στο πήλινο το δοχείο μες στη μέση του τραπεζιού εκόντευκα να μπω μες στο δοχείο του γιαουρτιού.( τότε δεν τρώγαμε κάθε μέρα γιαούρτι ) ήταν βάλσαμο.

Ε όι τα χαλούμια της φωτογραφίας ένεν που το χωρκό μας εν που το Μαρί εν τζιαι τούτα καλά στην αστοσιά φελά τζιαι το χαλάζι.