Αδειες γειτονιές

Το χωριό μου όπως όλα τα χωριά είχε τις γειτονιές του .
Τις γειτονιές δεν τις κάνουν τα σπίτια αλλά οι άνθρωποι, οι καλοί γείτονες ,γιατί κακά τα ψέματα αν δεν μιλιούνται οι γείτονες μεταξύ τους παύει να υπάρχει γειτονιά ,ο καθένας τότε κλείνετε στο σπίτι του και μένει μια ξερή αυλή και ένας δρόμος άγονος.
Ευτυχώς στο χωριό μου οι γείτονες μεταξύ τους είχαν καλές σχέσεις και αυτό φαινόταν καλύτερα το καλοκαίρι.
Το καλοκαίρι οι γυναίκες βγαίναν στις γειτονιές, δυο τρεις καρέκλες έξω από κάποιο σπίτι και αμέσως μαζευόντουσαν νέες μεσήλικες γριές ,άλλες με το βελονάκι τους άλλες με το κέντημα τους και άλλες με το πλεκτό της και βέβαια άλλες με το πουρ πουρ και όποιον πάρει ......
Όταν ήμασταν μικροί παίζαμε στη γειτονιά μας , για παράδειγμα δεν πηγαίναμε στην άλλη άκρη του χωριού για να παίξουμε ,αλλά στη δική μας γειτονιά ,τι κρυφτό παίζαμε ,τι μπάλα ,τι σκατούλια (αυτό που βάζαμε τις πέτρες τη μια πάνω στην άλλη και τις σημαδεύαμε) δεν ξέρω πως αλλιώς το λέγαμε.
Το καλοκαίρι, εκείνο που μου άρεσε πάρα πολύ ήταν όταν ποτίζανε τα περιβόλια και περνούσε το νερό ακριβώς στη μέση του χωριού μέσα σε πετράβλακα και το άκουγες και τι δεν θα έδινα να το ακούσω ξανά.
Οι δρόμοι ήταν όλο ζωή οι άνδρες καθόντουσαν έξω από τα καφενεία πίνοντας τον καφέ τους τα ούζα του την ζιβανία τους ( τσίπουρο)
Αυτά τα απογεύματα ήταν τόσο όμορφα και αυτή την ομορφιά την έκανε η κάθε γειτονιά με τα γέλια και τα κλάματα των παιδιών σαν τύχαινε να κτυπήσουν την ώρα του παιχνιδιού ή την ώρα που τσακωνόντουσαν τα παιδιά για κάποια διαφωνία στο παιχνίδι και όταν πια νύχτωνε για τα καλά σιγά σιγά όλοι μαζεύονταν στο σπίτι για να φάνε και να ξεκουραστούν.

Εγώ πιστεύω ότι είχα την καλύτερη γειτονιά ,(το ίδιο θα πιστεύουν και οι άλλοι για τη δική τους) οι γείτονες μας ,αυτοί που το σπίτι τους ήταν ακριβώς δίπλα από το δικό μας ήταν τέλειοι ήταν οι καλύτεροι γείτονες που μπορεί να έχει κάποιος.
Ήταν οι καλοί μας οι γείτονες δεν μπορώ να τους αποκαλώ διαφορετικά παρά μόνο οι καλοί μας οι γείτονες που μας έχουν λείψει όλα αυτά τα χρόνια και πάντα θα μας λείπουν και ξέρω ότι και αυτοί μας αγαπάνε όπως και εμείς.

Οι βρύσες στέρεψαν

Σήμερα θα σας πω για τις βρύσες που υπήρχαν στο χωριό μου πριν ακόμη το δίκτυο μπει στα σπίτια (δεν θυμάμαι πότε ακριβώς μπήκε αλλά πήγαινα στο δημοτικό και θυμάμαι που ήδη είχαμε νερό μέσα στο σπίτι) (μα ούτε ένας χωρκανός τα ευλοημένα εν μας επήρε χαπάρι? ότι δαμέ λαλούμε για αυτούς !! τέλος πάντων).
Στο χωριό μας είχαμε (εμέτρησα τες δέκα φορές ,άτε αλλη μια) 10 βρύσες σαν αυτή της φωτογραφίας ,από εκεί πέρναμε νερό με κουβάδες για την καθημερινή λάντζα ,πλύσιμο στο χέρι ,μπανιάρισμα .Για πόσιμο κουβαλούσαμε μέσα σε (κούζες) πήλινες κανάτες και μεγάλα παγούρια(κακά τα ψέματα ήταν δροσερό δροσερό το καλοκαίρι το νερό από τη κούζα).
Αργότερα τις βρύσες τις έκλεισαν μιας και όλοι οι χωριανοί είχαν νερό τρεχούμενο στα σπίτια τους.
Μετά το 74 οι τ/κ ορισμένες βρύσες τις ξήλωσαν ,δεν κατάλαβα ποτέ που τους ενοχλούσαν.
Στη μια φωτογραφία θα δείτε και το ντεπόζιτο του χωριού που διοχετευε νερό πριν το 74 τώρα δεν ξέρω ακριβώς από που παίρνουν νερό.