Σήμερα θα γράψω για ορισμένα δέντρα στο χωριό μας που εμεις τα παιδιά (κλέβαμε )τους καρπούς τους.
Ως γνωστό το χωριό μας παρήγαγε πορτοκάλια και τα Καλοκαίρια μερικοί έβαζαν και ποστάνια.
Από αυτά τα φρούτα σπάνια απλώναμε το χέρι να κόψουμε γιατί ήταν τόσα πολλά που δεν εθεωρείτουν (κλεψιά) βέβαια έτσι νομίζω εγώ,γιατί εκείνοι που είχαν τα περβόλια αν εθωρούσαν κανένα να κόφκει κανένα πορτοκάλλι ήταν να πουν ότι τους εκλεψεν ο τάδε.
Όμως εμας τωρά ενδιαφέρουν μας τα άλλα τα δεντρά.
Οι συτζιές του Γιαννουθκιού ήταν στο δρόμο στο έμπα του χωρκού ,τα ευλοημένα ήταν δυνατόν να ρέξεις τζιαι να μεν απλώσεις το σιέρι σου; μαύρα άσπρα βάρταινα ,μα νάταν μόνον τούτο; ελα που εσυναούμαστεν ούλλα τα κοπελλούθκια ,μαζί τζιαι τα αγγόνια του τζιαι εφυλάαμεν να μεν έρτει ο γέρος τζιαι μας βάλει του βούρου,μα εν τζιαι επούλαν τα ,αλλά εφώναζε μας άμαν μας εθώρε γιατί τζιαμέ ήταν τζιαι το τρυφίλλι ,εμπέναμεν μέσα τα πελλοκοπελούθκια τζιαι όσο νάναι εκαμνα με τη ζημιά!
Ο Θεός μακαρίσει τον!
Kοντά στο σχολείο ήταν τα άλλα δεντρά που ορμούσαμεν πάνω τους εμεις τα κοπελλούθκια.Ηταν οι μουραπελλιές του Κυριάκου του Αντρία ,εδώ κόβαμε όσες θέλαμε τζιαι εν μας ελαλούσε τίποτε κανένας ,η αλήθκεια εν ήταν τζιαι μέσα στο δρόμο όπως οι συτζιές! Θεός συγχωρέσει τον.
Που τη άλλη μερκά του σχολείου τζιαι αρκετά μέσα που το σχολείο είσιε μιαν μοσφυλιάν ,ενι ξέρω τίνος ήταν αλάσσαμεν της τα φώτα! τζιαι τζιαμέ κατάϋρα ήταν οι ροθκιές του Γιαννακού, εκάμναν τα πιο μεγάλα τζιαι κατακότσινα ρόθκια ,επήενα με τις αγγόνισσες του τζιαι εκόφκαμεν .
Αμαν θωρώ πουθενά ροθκιά πάντα συγκρίνω τες με τζιήνες,ενεν βρέθηκεν καμιά αντάξια τους!
Ο Θεός να τον σηγχωρέσει τζιαι τούτον.
Αλλά τζιαι εμάς που τους επειράζαμεν τα δεντρά τους!
Ως γνωστό το χωριό μας παρήγαγε πορτοκάλια και τα Καλοκαίρια μερικοί έβαζαν και ποστάνια.
Από αυτά τα φρούτα σπάνια απλώναμε το χέρι να κόψουμε γιατί ήταν τόσα πολλά που δεν εθεωρείτουν (κλεψιά) βέβαια έτσι νομίζω εγώ,γιατί εκείνοι που είχαν τα περβόλια αν εθωρούσαν κανένα να κόφκει κανένα πορτοκάλλι ήταν να πουν ότι τους εκλεψεν ο τάδε.
Όμως εμας τωρά ενδιαφέρουν μας τα άλλα τα δεντρά.
Οι συτζιές του Γιαννουθκιού ήταν στο δρόμο στο έμπα του χωρκού ,τα ευλοημένα ήταν δυνατόν να ρέξεις τζιαι να μεν απλώσεις το σιέρι σου; μαύρα άσπρα βάρταινα ,μα νάταν μόνον τούτο; ελα που εσυναούμαστεν ούλλα τα κοπελλούθκια ,μαζί τζιαι τα αγγόνια του τζιαι εφυλάαμεν να μεν έρτει ο γέρος τζιαι μας βάλει του βούρου,μα εν τζιαι επούλαν τα ,αλλά εφώναζε μας άμαν μας εθώρε γιατί τζιαμέ ήταν τζιαι το τρυφίλλι ,εμπέναμεν μέσα τα πελλοκοπελούθκια τζιαι όσο νάναι εκαμνα με τη ζημιά!
Ο Θεός μακαρίσει τον!
Kοντά στο σχολείο ήταν τα άλλα δεντρά που ορμούσαμεν πάνω τους εμεις τα κοπελλούθκια.Ηταν οι μουραπελλιές του Κυριάκου του Αντρία ,εδώ κόβαμε όσες θέλαμε τζιαι εν μας ελαλούσε τίποτε κανένας ,η αλήθκεια εν ήταν τζιαι μέσα στο δρόμο όπως οι συτζιές! Θεός συγχωρέσει τον.
Που τη άλλη μερκά του σχολείου τζιαι αρκετά μέσα που το σχολείο είσιε μιαν μοσφυλιάν ,ενι ξέρω τίνος ήταν αλάσσαμεν της τα φώτα! τζιαι τζιαμέ κατάϋρα ήταν οι ροθκιές του Γιαννακού, εκάμναν τα πιο μεγάλα τζιαι κατακότσινα ρόθκια ,επήενα με τις αγγόνισσες του τζιαι εκόφκαμεν .
Αμαν θωρώ πουθενά ροθκιά πάντα συγκρίνω τες με τζιήνες,ενεν βρέθηκεν καμιά αντάξια τους!
Ο Θεός να τον σηγχωρέσει τζιαι τούτον.
5 σχόλια:
Εγιώ έφαα ξύλο που τον τζιύρη μου γιατί εκατάγγειλέ με η γειτόνισσα ότι έκοψα μοραπέλλες που το δεντρό της
Με τα σύκα νιώθω τύψεις τώρα που μεγάλωσα γιατί εβασανίσαμε πολύ τον γέρον τον Πολλήν που εκόβκαμε τα σύκα του τζιαι μας εκυνηγούσε.Ευτυχώς για μας τότε είχε απόσταση που το σπίτι του οπότε μόλις ακούαμε τον σιύλλο του αφταίναμε του βούρου τζιαι εφεύκαμεν.
"
Το σπίτι της γιαγιάς μου,
του Βίκτωρα η αυλή,
τα σύκα του Πολλή μου
μια ανοιχτή πληγή.
Θυμήθηκα επίσης τζιαι τα αθασούθκια που κόφκαμε που το γήπεδο του Γεωργικού γυμνασίου τζιαι μας εκυνηγούσε ο επιστάτης ο Γληόρης
"Κομήτης τ` όνομά του,
οι παιδικές κλεψιές
αθασούθκια του γηπέδου,
αλάνες, χωραφκιές"
Απάθεια τέλος
Εν πολλοί που ετρώαν ξύλο για τούτες τις(κλεψιές) αλλά τα αγόρια!
Τα αθασούθκια εξίασα τα ,εμεις τα είχαμε ερκούνταν ούλλα τα κοπελλούθκια του χωρκού τζιαι εκόφκαν εν τους ελάλε κανένας τίποτε ,η φωτογραφία δίπλα που έχω σαν σήμα είναι μερικές αθασιές από το χωριό μου που είχαμε εκει είναι ακόμα.
Κάπου είχε μια βαβατσινιά αλλά δεν θυμάμαι ακριβώς που. Στο σχολείο το παλιό ίσως. Εκεί είχε νομίζω και αμυγδαλιές. Σίγουρα είχε ένα τεράστιο ευκάλυπτο. Πάνω στη μηχανή (υδροτουρπίνα) του Κατσιαμάκκη (αργότερα "των μετόχων") είχε επίσης συκιές.
Στην αυλή της εκκλησίας του Αγίου Νικήτα είχε μια μεγάλη τερατσιά (χαρουπιά).
Σταλαματιά, αν θυμάσαι τους μικρούς λαχανόκηπους που φτιάχναμε στο Δημοτικό σχολείο, παρακαλώ γράψε κάτι. Γεια χαρά.
Ανώνυμε μου για σου
Στην εκκλησία είχε μια τερατσιά,στην αυλή του Γιαννακού του παππού της Ευτυχίας της φιλενάδας μου είσιε μια βαβατσινιά ,αλλού εν αθυμούμε βαβατσινιά,στη τουρπίνα του Κατσιαμακκη αθυμούμε τις λεύκες τα ψηλά τα δεντρά μου αυτή τη στιγμή εν θυμάμαι πως τα λέγαμε στη Κύπρο.Ο ευκάλυπτος ήταν στο παλλιό σχολείς σχεδόν απέναντι από το σπίτι της στετές μου της Παραγιαλούς.Αθυμούμε που τον κόψανε και τον τραβούσαν κάμποσοι αδρώποι να μεν πέσει πάνω στα σύρματα της ηλεκτρικής αλλά τελικά έππεσε τζιαι έκοψε τα!
Θα γράψω για τους λαχανόκηπους,καλά λες,θα γράψω ότι είχε η αυλή και ότι θυμάμαι από τις τάξεις. να είσαι καλά
Δημοσίευση σχολίου