Η τριανταφυλλιά της θλίψης

Σήμερα θα γράψω για τα ρόδα της θλίψης.
Βλέπετε τη φωτογραφία με το πλαστικό φακελάκι και τα αποξηραμένα;
Αυτά τα αποξηραμένα είναι από ένα τριαντάφυλλο που (έκλεψα) από την άκρη ενός περιβολιού στο χωριό μου।
Δεν το έκλεψα από αυτούς που είχαν φυτέψει την Τριανταφυλλιά πριν από τριανταπέντε και βάλε χρόνια,εγώ το έκλεψα από τους σημερινούς (ιδιοκτήτες) του περιβολιού, από αυτούς που δεν έπρεπε να είναι καν στο χωριό μου και θα σας εξηγήσω.
Όταν άνοιξαν τα οδοφράγματα πριν μερικά χρόνια σηκώθηκα και πήγα στη Κύπρο εκείνες τις ημέρες, για να πάω να δω το χωριό μου που τόσο είχα πονέσει( βασικά νόμιζα ότι θα έκλειναν τα οδοφράγματα μέχρι να πάω) ।
Πήγα και όταν φτάσαμε στο χωριό κοιτούσαμε με θλίψη το πόσο άλλαξε και μάλιστα προς το χειρότερο, πολλά σπίτια ήταν γκρεμισμένα μαζί και το δικό μας , τα περισσότερα από τα όρθια ήταν σε κακό χάλι,λίγες ήταν οι εξαιρέσεις που κάπως τα είχαν φροντίσει।
Όταν λοιπόν πήγαμε στο σημείο που ήταν το δικό μας σπίτι και αφού μάζεψα λίγο χώμα και κάποια κουκουνάρια από το ένα πεύκο που είχαν αφήσει όρθιο,τα άλλα τρία τα είχαν κόψει ,
πήραμε το δρόμο για να φύγουμε, (εδώ θα διευκρινίσω ποια είμαι για να καταλάβετε όσοι είστε από το ίδιο χωριό αν και νομίζω ξέρετε ποια είμαι) Είμαι η κόρη της Ευθυμίας και του Γιαννή του Καρκώτη, η Ανδρούλλα ,προτιμώ να ξέρετε ποια είμαι τώρα που έστω και ένας χωριανός μου διαβάζει αυτά τα λίγα που θυμάμαι από εκείνα τα χρόνια।
Πήρα λοιπό το δρόμο που πηγαίνει προς την εκκλησία, πέρασα το πρώτο σπίτι που είναι ακριβώς δίπλα από το δικό μας, πέρασα και τη κολόνα του ρεύματος και σταμάτησα ,έκανα δυο βήματα πίσω και γύρισα το κεφάλι αριστερά και τότε την είδα, ήταν ακόμη εκεί ,η Τριανταφυλλιά που όταν άνθιζε μοσχοβόλαγε όλος ο τόπος ।
Κοίταξα γύρω μου , άπλωσα το χέρι και έκοψα ένα τριαντάφυλλο και έφυγα σχεδόν τρέχοντας για να προλάβω τους άλλους που είχαν προχωρήσει το κρατώντας το σφικτά μέσα στη παλάμη μου।
Το περιβόλι που είχε τη τριανταφυλιά είχε και το σπίτι στη γωνία που στρίβαμε για την εκκλησία,δυστυχώς ούτε αυτό βρίσκετε πια εκεί (προτιμώ να μην γράφω ονόματα άλλων συγχωριανών για να μην υπάρξει και καμιά παρεξήγηση)।Αυτό το τριαντάφυλλο το φύλαξα σαν κόρη οφθαλμού, το έχω βάλει σε πλαστική θηκούλα και όταν με πιάνει η νοσταλγία πηγαίνω το ανοίγω με προσοχή και το μυρίζω,ναι αγαπητοί μου ακόμα έχει τη μυρωδιά του.
Τα τριαντάφυλλα που έχω στη φωτογραφία μου θύμησαν το δικό μου(κλεμμένο)τριαντάφυλλο, έχουν την ίδια μυρωδιά ,είναι τα μαγιάτικα।
ΥΓ।
Αγαπητέ συγχωριανέ αυτη την ανάρτηση σου την αφιερώνω.